Loving Life TV

Home Forums HISTORY REVIEWED-JAN LAMPRECHT Dutch: Slag bij Bloodriver-HISTORY REVIEWED-JAN LAMPRECHT

  • This topic is empty.
Viewing 1 post (of 1 total)
  • Author
    Posts
  • #395361
    Nat Quinn
    Keymaster
    [This is an article written by one of my Dutch supporters in the Netherlands about the Battle of Blood River. Jan]
    Onze moraliteit, oftewel het geheel van normen en waarden dat de belangrijkste richtlijn vormt van ons collectief handelen, is iets interessants.

     

    Waar komt onze moraliteit vandaan?
    Waardoor ontstaat het?

     

    Kan het aan veranderingen onderhevig zijn of is het een in marmer gebeiteld gegeven?
    Richt het individu z’n eigen moraliteit anders in als de samenleving om hem heen ordelijk, vreedzaam en welvarend is dan wanneer hij moet vechten voor z’n bestaan?

     

    En, een interessante vraag om jezelf te stellen, zijn er verschillende soorten van moraliteit?
    Onlangs hoorde ik van het concept van gelaagde moraliteit.

     

    Zoals er een religieuze moraliteit is, zo kan er tegelijkertijd een geografische, culturele en genetische moraliteit bestaan.

     

    En in het dagelijks leven vormt een mengeling van al deze verschillende lagen van moraliteit de basis van ons handelen.

     

    Maar wat als er iets dermate traumatisch voorvalt dat alle andere lagen van moraliteit tijdelijk buitenspel gezet worden?

     

    Wat als er iets zó schokkends gebeurt dat alleen onze meest pure, biologische moraliteit overblijft?
    Onze genetische moraliteit?

     

    In het boek You Gentiles van de Joodse schrijver Maurice Samuel zet deze zijn observaties uiteen van het gedrag van de Europese, blanke mens en spiegelt het aan het gedrag van zijn eigen etniciteit.
    Zo doet hij enkele treffende observaties over onze moraliteit.

     

    We zijn ‘speels’ , zo beschrijft hij ons.
    En in oorlog komt de speelse aard van de blanke mens terug in z’n meest rauwe, pure en bovenal definitieve vorm

     

    Onbevreesd, met een lied op de lippen en een gebed in het hart, trekken we ten strijde.
    Enigszins denigrerend spreekt hij over onze moreel om ten strijde te trekken alsof we een sportwedstrijd aangaan.

     

    Met duidelijke regels en een erecode.

     

    Deze onszelf opgelegde regels en erecode is voor ons blanken volgens Samuel zéér belangrijk.
    We kunnen de zwaarste beproevingen doorstaan en ondenkbare wreedheden uitdelen zowel als incasseren, zolang voor ons deze regels en erecode in acht genomen worden.

     

    Dit is onze etnische, biologische moraliteit en de ultieme uiting ervan in de vorm van oorlogsvoering.
    Maar er is ook de religieuze moraliteit en ook deze heeft z’n uitwerking voor ons gedrag op het slagveld.

     

    In het geval van het gekerstende westen komt onze religieuze moraliteit van het Christelijk geloof.

     

    Zaken als de andere wang toekeren, geweldloosheid, geweldloos verzet en het afkeuren van geweld zijn fundamentele waarden van deze religieuze moraliteit.

     

    Het is een historische gebeurtenis die ik wil behandelen waarbij het schenden van de erecode en krijgsregels voor een schokeffect zorgden dat resulteerde in een ongekende furie waarbij tijdelijk de laag van religieuze moraliteit opzij geschoven werd en onze etnische, biologische moraliteit de overhand kreeg:
    De slag bij Bloedrivier, Zuid-Afrika

     

    In 1837 trok de groep Voortrekkers onder leiding van Piet Retief door het Zoeloekoninkrijk, in de hoop er land te vinden om zich te vestigen. De toenmalige Zoeloekoning Dingane onderhandelde hierover met Piet Retief. Dingane zou de Voortrekkers een groot stuk land tussen de rivieren Tugela en Umzimvubu schenken, op voorwaarde dat ze zijn vee, gestolen door het stamhoofd Sikonyela, naar hem zouden terugbrengen. Op 3 februari 1838 arriveerde Retief met het gestolen vee.

     

    Koning Dingane van het Zulu koninkrijk liet een verklaring opstellen waarin de ‘Voortrekkers’ hun beloning voor eeuwig zou worden toegekend.

     

    In de verwachting dat Retief en zijn mannen naar een feestelijke ceremonie zouden gaan hadden ze gehoor gegeven aan de wens van Dingane dat ze ongewapend zouden komen.

     

    Maar het liep anders…
    Dezelfde dag, bij de ceremonie waarbij het landcontract tussen Dingane en Retief werd getekend, werden Retief, zijn zoon en zijn 68 van zijn mannen echter gevangengenomen en geëxecuteerd. De groep van Retief, die op zijn terugkeer zaten te wachten, werd in de nacht van 17 februari bij Bloukrans afgeslacht en al hun vee werd gestolen. Een strafexpeditie van de andere Voortrekkers ging hopeloos verloren met de Slag bij Italeni.

     

    Volgens bronnen was het verraad van Dingane echter niet onopgemerkt gebleven en waren er enkele getuigen van de slachtpartij, waaronder een missionaris.

     

    De verbolgen Voortrekkers gaven het idee van een vreedzaam samenleven met de Zoeloes op en eisten hun landconcessie op als eigendom. Ze kozen Andries Pretorius als hun nieuwe leider en stuurden een boodschapper naar Dingane om hun beslissing over te brengen. Dingane doodde de boodschapper en verzamelde een impi Zoeloekrijgers om de Voortrekkers weg te jagen

     

    Het zal rond deze periode geweest moeten zijn dat de ontzetting over het schenden van het verdrag, het verraad en de wreedheden tegen niet alleen Retief en zijn 69 mannelijke metgezellen maar ook de achtergebleven ‘Voortrekkers’ waaronder de vrouwen en kinderen van de 70, dat de Christelijke moraliteit van geweldloosheid terzijde geschoven werd door de vrome, Christelijke Voortrekkers.

     

    Onze diepere moraliteit, de etnische, biologische moraliteit van een krijgersvolk nam de overhand.
    Op 9 december 1838 legde Sarel Cilliers voor de (calvinistische) Voortrekkers een gelofte af aan God, die ze tot aan de dag van de slag iedere avond herhaalden.
    Indien God de overwinning zou schenken, zouden ze de dag eren als vrije dag en op die plaats een kerk bouwen.

     

    Op 15 december vestigde Pretorius zich aan de oever van de Ncome en bouwde een laager (een cirkel van 64 ossenwagens).

     

    Waarschijnlijk hadden verkenners van Dingane de komst van het kleine leger van Voortrekkers al opgemerkt.

     

    Op 16 december bestormde namelijk een Zoeloeleger van ongeveer 10.000 man, andere bronnen hebben het over 15.000 man sterk het laager van 464 Voortrekkers met 200 knechten.

     

    Volgens bepaalde bronnen was het Zulu leger door communicatiefouten in de legerleiding gesplitst in 2 delen: één deel dat ‘Bloedrivier’ al was overgestoken en één deel dat dit nog moest doen.

     

    Om hun assegaaien (Zoeloesperen) goed te gebruiken moesten de Zoeloes zo dicht mogelijk bij het laager komen. De Voortrekkers waren met hun vuurwapens veel beter uitgerust en de aanstormende Zoeloes vielen bij bosjes dood neer. Na drie onsuccesvolle aanvallen van de Zoeloes stuurde Pretorius zijn cavalerie op de vijand af en sloegen de Zoeloes op de vlucht.

     

    Dankzij hun laager, hun geweren, hun motivatie en hun twee speciaal voor het offensief aangeschafte scheepskanonnen versloegen de Voortrekkers de Zoeloes verpletterend: ongeveer 3000 Zoeloes werden gedood.
    Slechts drie Voortrekkers werden tijdens deze slag gewond, waaronder Andries Pretorius die door een assegaai geraakt werd.
    Geen enkele Boer liet het leven. Omdat het bloed van de gevallen Zoeloekrijgers volgens de overlevering de Ncome bloedrood kleurde, werd de rivier door de Voortrekkers omgedoopt tot Bloedrivier.

     

    En met deze klinkende overwinning op zak kregen de ‘Voortrekkers’ uiteindelijk toch wat de gesneuvelde Retief en zijn mannen eerder via de vreedzame weg het leven had gekost: een eigen land.

     

    De triomferende Voortrekkers besloten na deze overwinning om hun pact met God jaarlijks te herdenken als Geloftedag Vandaag de dag is 16 december nog steeds een Zuid-Afrikaanse feestdag.

     

    Op de plek waar de Slag bij Bloedrivier werd uitgevochten staat heden een monument.

     

     

    ENGLISH VERSION

    [This is an article written by one of my Dutch supporters in the Netherlands about the Battle of Blood River. Jan]

    Our morality, i.e. our set of norms and values that form the most important directive of our collective action, is something interesting.

    Where does our morality come from?

    What caused it?

    Can it be subject to change or is one set in marble?

    Does an individual direct his own morality differently if the society around him is orderly, peaceful and prosperous then when he has to fight for his existence?

    And, one interesting question to ask yourself, are there different kinds of morality?

    Recently I heard about the concept of layered morality.

    Just as there is a religious morality, so there can be a geographical, cultural and genetic morality at the same time.

    And in our daily life, a mixture of all these different layers of morality forms the basis of our actions.

    But what if something so traumatic happens that all other layers of morality are temporarily sidelined?

    What if something so shocking happens that only our most pure, biological morality remains?

    Our genetic morality?

    In the book You Gentiles by the Jewish writer Maurice Samuel, he sets out his observations of the behavior of the European, white man and mirrors the behavior of his own ethnicity.

    Thus he makes some striking observations about our morality.

    We are ‘playful’, that’s how he describes us.

    And in war the playful nature of the white man comes back in its most raw, pure and above all definitive form.

    Undaunted, with one song on our lips and one prayer in our hearts, we march into battle.

    Somewhat disparagingly, he speaks of our morale to go to war as if we were entering a sports competition.

    With clear rules and one code of honor.

    According to Samuel, these self-imposed rules and code of honor are very important to us whites.

    We can withstand the most severe trials and inflict unimaginable cruelties as well as cash in, as long as these rules and code of honor are observed before us.

    This is our ethnic, biological morality and its ultimate expression in the form of warfare.

    But there is also religious morality and this too has an effect on our behavior on the battlefield.

    In the case of the Christianized West, our religious morality comes from the Christian faith.

    Turning things the other cheek, non-violence, non-violent resistance and rejection of violence are fundamental values of this religious morality.

    There is one historical event that I would like to discuss in which violations of the code of honor and rules of war caused a shock effect that resulted in an unprecedented fury where the layer of religious morality was temporarily pushed aside and our ethnic, biological morality gained the upper hand: The Battle

    of Blood River, South Africa

    In 1837, the group of Voortrekkers led by Piet Retief traveled through the Zulu Kingdom, hoping to find land to settle. The then Zulu King Dingane negotiated this with Piet Retief. Dingane would give the Voortrekkers a large piece of land between the Tugela and Umzimvubu rivers, on the condition that they would return his cattle, stolen by the tribal chief Sikonyela, to him. On February 3, 1838, Retief arrived with stolen cattle.

    King Dingane of the Zulu kingdom had a declaration drawn up in which the ‘Voortrekkers’ would be awarded their reward forever.

    In the expectation that Retief and his men would go to a festive ceremony, they had complied with Dingane’s wish that they would come unarmed.

    But things went differently…

    The same day, at the ceremony where the land contract between Dingane and Retief was signed, Retief, his son and 68 of his men were however captured and executed. The group of Retief, who were waiting for his return, were slaughtered at Bloukrans on the night of 17 February and all their cattle were stolen. One punitive expedition of the other Voortrekkers was hopelessly lost at the Battle of Italeni.

    However, according to sources, Dingane’s betrayal did not go unnoticed and there were several witnesses to the slaughter, including one missionary.

    The outraged Voortrekkers gave up the idea of a peaceful coexistence with the Zulus and claimed their land concession as property. They chose Andries Pretorius as their new leader and sent a messenger to Dingane to convey their decision. Dingane killed the messenger and gathered one impi of Zulu warriors to drive the Voortrekkers away.

    It must have been around this period that the dismay at the violation of the treaty, the betrayal and the atrocities against not only Retief and his 69 male companions but also the left behind ‘Voortrekkers’ including the women and children of the 70s, that the Christian morality of non-violence was pushed aside by the pious, Christian Voortrekkers.

    Our deeper morality, the ethnic, biological morality of a warrior people took over.

    On 9 December 1838, Sarel Cilliers made a vow to God in front of the (Calvinist) Voortrekkers, which they repeated every evening until the day of the battle. If God would grant the victory, they would honor the day as a day off and build a church on the spot.

    On 15 December, Pretorius settled on the banks of the Ncome and built one camp (a circle of 64 bullock carts).

    Scouts from Dingane had already noticed the arrival of the small army of Voortrekkers.

    On 16 December, a Zulu army of approximately 10,000 men stormed, other sources have it over 15,000 men strong, with a camp of 464 Voortrekkers with 200 soldiers.

    According to certain sources, the Zulu army was split into 2 parts due to communication errors in the army leadership: one part that ‘Bloedrivier’ had already been crossed and one part that had yet to do so.

    In order to use their assegais (Zulu spears) well, the Zulu had to come as close as possible to het laager. The Voortrekkers were much better equipped with their firearms and the charging Zulus fell dead near the bushes. After three unsuccessful attacks by the Zulus, Pretorius sent his cavalry towards the enemy and the Zulus put to flight.

    Thanks to their bearing, their guns, their motivation and their two specially purchased ship’s guns, the Voortrekkers crushed the Zulus: around 3000 Zulus were killed. Only three Voortrekkers were wounded during this battle, including Andries Pretorius, who was hit by an ash hawk. Not a single Boer was left alive. Because, according to tradition, the blood of the fallen Zulu warriors colored the Ncome blood red, the river was renamed Blood River by the Voortrekkers.

    And with this resounding victory in the bag, the ‘Voortrekkers’ finally got what the fallen Retief and his men had cost their lives instead via the peaceful way: a country of their own.

    The triumphant Voortrekkers decided after this victory to commemorate their pact with God annually as Promise Day Today, December 16 is still a South African holiday.

    At the place where the Battle of Blood River was fought, today there is a monument.

Viewing 1 post (of 1 total)
  • You must be logged in to reply to this topic.